You are here

Interview met Paola Grosso: De jacht op groene rekencentra

CO2-vervuiling

Steeds meer consumenten, bedrijven en wetenschappers slaan hun digitale gegevens op 'in the cloud' op internet. Is het voor deze gebruikers mogelijk te kiezen voor een groen, CO2-arm netwerk? Nu nog niet, maar binnenkort wel, vertelt Paola Grosso. Zij gaat van alle netwerken in de wereld in kaart brengen of zij schoon of vervuilend zijn. “Wij weten nauwelijks hoeveel energie het kost om al die data via het netwerk te vervoeren, en al helemaal niet hoeveel CO2-vervuiling dat oplevert.”

Paola Grosso (1971) is universitair docent aan de Science-faculteit van de Universiteit van Amsterdam. De uit Italië afkomstige onderzoekster legt op haar werkkamer in het Amsterdamse Sciencepark in vloeiend Nederlands uit wat haar drijft: “Van oorsprong ben ik gepromoveerd natuurkundige. Als postdoctoraal onderzoeker hield ik me veel bezig met het snel en efficiënt vervoeren van data uit deeltjesversnellers. Gaandeweg schoof mijn interesse op richting netwerken. Het viel mij op dat weinig mensen zich interesseren voor de vraag wat het eigenlijk kost om al die nullen en enen over een netwerk heen en weer te schuiven. Ik ben nu bezig een beslismodel te maken waarmee je kan kiezen wat de goedkoopste en groenste route is om data via netwerken te transporteren.”

Het is geen louter academische vraag, zegt Grosso: “Je ziet in hoog tempo nieuwe gebruikspatronen op internet opkomen. Consumenten gaan steeds meer videostreams bekijken op hun mobieltje. Naarmate dat groeit, wordt het slim transporteren van al die mobiele data steeds belangrijker. Het beheer van de netwerken kan efficiënter en schoner. Veel apparatuur in de netwerken verbruikt ook stroom als er geen data doorheen gaan.”

Tot nu toe zijn internetspecialisten alleen geïnteresseerd in de snelheid en de efficiëntie van die externe netwerken. “Gek genoeg weten wij nauwelijks hoeveel energie netwerken verbruiken. Ik breng nu met postdoc-onderzoeker Mohamed Morsey de topologie in kaart van die netwerken en de cloud-infrastructuren, dat doen we met behulp van semantische modellen. We willen van alle datacentra in de wereld weten hoeveel stroom hun apparatuur verbruikt en of dat schone stroom is. Ook de virtualisatie-software die in datacentra gebruikt wordt, heeft invloed op het energieverbruik. Meestal is het zuiniger om hardware na te bootsen met virtualisatie-software. Dat brengen we dus ook in kaart.”

Groenste route op internet

Internet is als netwerk vaak een ondoorzichtige zwarte doos. Wie gegevens van Amsterdam naar San Fransisco verstuurt, weet niet van tevoren welke route die data gaat nemen. Het kan wel via Australië gaan. Grosso: “Het zou mooi zijn wanneer internetgebruikers en beheerders van datacentra kunnen kiezen via welke route zij hun gegevens willen vervoeren. Vaak laten wetenschappers hun data verwerken in het goedkoopste rekencentrum, soms ver weg in de wereld. Maar als je de transportkosten er bij telt en de hoeveelheid CO2 die zo'n rekenopdracht uitstoot, kan het per saldo goedkoper zijn een relatief duur rekencentrum te kiezen dat om de hoek ligt, maar op schone stroom werkt. Of andersom: een duur rekencentrum dat in Noorwegen op waterkracht draait, blijkt soms een schoner en dus goedkoper alternatief te zijn.”

Er is nu nog geen makkelijk antwoord te geven op de vraag wat de schoonste en goedkoopste route voor datavervoer en gegevensopslag is, benadrukt Grosso. “Met geld van het COMMIT-project wil ik de antwoorden op deze nieuwe ict-vragen in kaart gaan brengen. Ik verwacht dat wij over niet al te lange tijd gebruikers en beheerders van netwerken de eerste concrete adviezen kunnen geven over waar zij hun dataopslag en hun rekenklussen het schoonst en het goedkoopst kunnen laten uitvoeren. Dan weten zij hoeveel van hun energiebudget zij verstoken met een rekenopdracht.”

Tekst: MARC LAAN, zelfstandig journalist
www.marclaan.nl

IV-e (E-Infrastructure Virtualization for e-Science Applications)
Oók dit is een COMMIT/project